Εκλογές, φρου-φρου κι αρώματα

Εδώ και μέρες η ΠΑΣΠ-ΑΕΙ Κέρκυρας διαδίδει τα εξής:

• όποιος ψηφίσει ΕΑΑΚ-ΡΩΓΜΗ υπογράφει αυτομάτως το παρά τη θέλησή του κλείσιμο της σχολής .
• όποιος ψηφίσει ΕΑΑΚ-ΡΩΓΜΗ αυτομάτως θα χάσει την εξεταστική του Σεπτέμβρη.

            Κατ’ αρχήν θεωρούμε ότι η πολιτική γεννιέται, αναπτύσσεται,  εξελίσσεται και γίνεται αποτελεσματική μέσα στα αμφιθέατρα όπου διεξάγονται οι Γενικές Συνελεύσεις των Φοιτητικών Συλλόγων. Μόνο όταν οι φοιτητές μέσα απ’ τα συλλογικά τους όργανα διεκδικήσουν τα φοιτητικά και εργασιακά τους δικαιώματα, θα μπορούν να φέρουν μια ουσιαστική αλλαγή στο παρόν και το μέλλον τους. Κανένας ατομικός δρόμος ή η ένταξη κάποιου σε κάποια παράταξη δεν μπορεί να δώσει λύσεις στις πολιτικές που τίθενται εναντίον του συλλογικού συμφέροντος. Από αυτή τη λογική προκύπτει και το:

«όλη η εξουσία στις γενικές συνελεύσεις»

            Κατά δεύτερον, η κατάληψη δεν είναι αυτοσκοπός, άλλα ένα από τα μέσα πάλης που επιλέγει το φοιτητικό κίνημα από τις γενικές συνελεύσεις, όταν απειλούνται τα φοιτητικά και εργασιακά του δικαιώματα ή όταν επιλέγει να διεκδικήσει καλύτερους όρους ζωής εντός ή εκτός πανεπιστημίου (π.χ. όταν ήταν να καταργηθεί το άρθρο 16 του Συντάγματος για δημόσια και δωρεάν παιδεία ή όταν ψηφιζόταν το μνημόνιο «σίκουελ»).

            Απ’ ότι φαίνεται η ΠΑΣΠ νιώθει την καρέκλα της να τρίζει. Τόσα χρόνια πρώτη δύναμη και «ωραία» δεν κατάφερε να κάτι παραπάνω στους φοιτητές από πάρτυ και δωρεάν σημειώσεις. Ο αγώνας των φοιτητών για δωρεάν στέγαση, η εναντίωση στο νόμο Διαμαντοπούλου, η επιδίωξη να κάνουν κουμάντο οι συνελεύσεις των φοιτητών και όχι οι παρατάξεις από τα διοικητικά συμβούλια έριξαν τις μάσκες. Είναι λογικό η ΠΑΣΠ η οποία βλέπει την πτώση του ποσοστού της να έρχεται να μπαίνει στη διαδικασία να κινδυνολογήσει, να λασπολογήσει και να διαστρεβλώσει τις θέσεις ΕΑΑΚ-ΡΩΓΜΗ. Άλλωστε ούτε γενικές συνελεύσεις θέλει να γίνονται (βλ. στο Ιστορικό όπου έχει αυτοδυναμία), διότι εκεί ο καθένας μπορεί να παρατηρήσει την ένδειά της σε πολιτικά επιχειρήματα, ούτε καταλήψεις μέσα από από τις οποίες το φοιτητικό κίνημα έχει καταφέρει να παίξει ουσιαστικό ρόλο  στο να μη χάσει το πανεπιστήμιο το δημόσιο χαρακτήρα του, να αμυνθεί ενάντια στον συστηματικό κατακερματισμό των γνωστικών αντικειμένων καθώς και στην πλήρη απαξίωση των πτυχίων μας.

            Σίγουρο είναι ότι τα προβλήματα που βιώνουμε και θα βιώσουμε ως αυριανοί εργαζόμενοι είναι πολλά. Σίγουρο είναι επίσης ότι η πολιτική της ΠΑΣΠ έχει αποτύχει.

«στα συλλογικά προβλήματα, δε χωρούν ατομικές λύσεις»

Ε. Α. Α. Κ. - ΡΩΓΜΗ