Η ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΦΩΤΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

Ακριβώς πέντε χρόνια μετά την υπογραφή του μνημονίου και λίγους μήνες μετά την νέα, «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνηση, η επέτειος της Εργατικής Πρωτομαγιάς μας βρίσκει εν μέσω μιας πρω­τόγ­νω­ρης επίθεσης προς κάθε εργασιακό και κοινωνικό μας κεκτημένο. Το βαθύτερο νό­ημα της 1ης Μάη όμως βρίσκεται εκεί όπου συναντιούνται το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον των εργατικών διεκδικήσεων. Η παρούσα κατάσταση φαίνεται να μας γυρνάει πίσω στο Σικάγο του 19^ο αιώνα. Τότε, το κανονιστικό πλαίσιο εργασίας ήταν σχεδόν ανύ­παρ­κτο, με πενιχρές αμοιβές και οι εργοδότες μπορούσαν να απασχολούν το προ­σω­πικό τους χωρίς έλεγχο και χωρίς ωράριο, ακόμη και τις Κυριακές, έτσι ώστε να αυξηθεί η παραγωγή με την ανάλογη μείωση του κόστους. Μας θυμίζει κάτι;

Η Εργατική Πρωτομαγιά αποτελεί ορόσημο στους αγώνες της εργατικής τά­ξης. Την 1^η Μάη του 1886 μια εργάσιμη μέρα στο Σικάγο βγήκαν στους δρόμους 80.000 άνθρωποι πραγματοποιώντας ειρηνική διαδήλωση για να διεκδικήσουν το δικαίωμα «Οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανάπαυση και οχτώ ώρες ύπνο».  Εκεί­νη την μέρα οι αστυνομικές δυνάμεις έκαναν αισθητή την παρουσία τους ασκώντας αλόγιστη βία σκορπώντας πανικό στους διαδηλωτές πυροβολώντας και χτυπώντας χωρίς καμία διάκριση. Ο αριθμός των θυμάτων είναι άγνωστος.

Το 1892 γίνεται η πρώτη Πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στην Ελλάδα από τον σοσιαλιστικό σύλλογο του Σταύρου Καλλέργη. Περίπου 2.000 άτομα διαδή­λω­σαν έχοντας αιτήματα όπως καθιέρωση οχταώρου, αργία την Κυριακή και ασφάλιση στα θύματα εργατικών ατυχημάτων. Ανάλογες συγκεντρώσεις έγιναν και άλλες χρονιές, οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα πολλές συλλήψεις των πρωτεργα­τών των κινητοποιήσεων, ενώ ο εορτασμός καθιερώνεται το 1919. Στο μεσοδιάστημα αυτό, ψηφίστηκε ο Ν.281/1914 «περί Σωματείων» με τον οποίο κατοχυρώνεται το δικαίω­μα του συνεταιρίζεσθαι, και έτσι τα σωματεία αρχίζουν να αποκτούν καθαρά εργατικό χαρακτήρα.

Σήμερα, τα πράγματα είναι εξίσου δύσκολα και σκοτεινά για τα κατώτατα λαϊκά στρώματα όπως και τότε την 1^η Μάη του 1886. Με χιλιάδες μετανάστες-θύματα πολέμου να πνίγονται στον πάτο της Μεσογείου, εκατοντάδες αυτοκτονίες μέσα σε λίγα μόνο χρόνια, πάνω από ένα εκατομμύριο ανέργους και τον κατώτατο μισθό των 751€ να φαντάζει όλο και πιο μακριά, η νέα κυβέρνηση το κάνει κάθε μέρα ξεκάθαρο, ότι όσο συνεχίζεται ο δρόμος του χρέους, της ΕΕ και του ευρώ, λεφτά υπάρχουν για τους «εταίρους» και όχι για εμάς. Κανείς άλλος, εκτός από εμάς τους ίδιους δεν μπορεί να δώσει λύση στα προβλήματά μας. Μέσα από συλλογικούς και μαζικούς αγώνες οφείλουμε να αγωνιστούμε για ένα καλύτερο εργασιακό αλλά και γενικότερα μέλλον. Ως Ε.Α.Α.Κ. Ιονίου Πανεπιστημίου, καλούμε το φοιτητικό κίνημα να συ­νε­χίσει τους αγώνες της Πρωτομαγιάς και να συμπορευτεί με τους αγώνες των εργαζομένων, με τη συμμετοχή του στην απεργία και την πορεία της 1^ης Μαΐου στις 11.00, με προσυγκέντρωση στο Τμήμα Ιστορίας.

Ε.Α.Α.Κ. ΙΟΝΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙOY