Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΦΩΤΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

Πάνω από 120 χρόνια έχουν περάσει από την 1η Μαΐου 1886, τη ματωμένη  μέρα του εργατικού ξεσηκω­μού στο Σικάγο, και το νόημα της όχι μόνο δεν έχει σβήσει, αλλά φωτίζει τους νέους αγώνες που ξεσπούν σε κάθε γωνιά του κόσμου. Ακριβώς τρία χρόνια μετά την υπογραφή της δανειακής σύμβα­σης και την έλευση του ΔΝΤ στην Ελλάδα και μόλις λίγες μέρες μετά τη βίαιη επίθεση της εργοδοσίας με πυρά στους 200 μετανάστες εργάτες της Μανωλάδας, οι οποίοι τόλμησαν να απαιτήσουν τα δεδουλευμένα τους για 6 μήνες, είναι ξεκάθαρο ότι βιώνουμε συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα. Η παρούσα κατάσταση μας γυρίζει πίσω στο 19^ο αιώνα στις ΗΠΑ, όπου το κανονιστικό πλαίσιο εργασίας ήταν σχεδόν ανύπαρκτο και οι εργοδότες μπορούσαν να απασχολούν το προσωπικό τους χωρίς έλεγχο, ακόμη και τις Κυριακές, έτσι ώστε να αυξηθεί η παραγωγή με την ανάλογη μείωση του κόστους.

Το βαθύτερο νό­ημα της 1ης Μάη βρίσκεται εκεί όπου συναντιούνται το παρελθόν, το παρόν αλλά και το μέλλον των εργατικών διεκδικήσεων. Την 1^η Μάη του 1886 μια εργάσιμη μέρα στο Σικάγο βγήκαν στους δρόμους 80.000 άνθρωποι πραγματοποιώντας ειρηνική διαδήλωση για να διεκδικήσουν το δικαίωμα «Οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανά­παυση και οχτώ ώρες ύπνο».  Εκεί­νη την μέρα οι αστυνομικές δυνάμεις έκαναν αισθητή την παρουσία τους ασκώντας αλόγιστη βία σκορπώντας πανικό στους διαδηλωτές πυροβολώ­ντας και χτυπώντας χωρίς καμία διάκριση. Ο αριθμός των θυμάτων είναι άγνωστος. Στην Ελλάδα, η Πρωτομαγιά γιορτάζεται από το 1892, με ξεκάθαρα αιτήματα όπως καθιέρωση οχταώρου, αργία την Κυριακή και ασφάλιση στα θύματα εργατικών ατυχημάτων, έχοντας ωστόσο υποφέρει ειδικά τα πρώτα χρόνια, πολλές συλλήψεις με βασανισμούς και τραυμα­τισμούς.

            Η φετινή Πρωτομαγιά είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Η 1η Μάη δεν είναι μια τυπική αργία ή μια γιορτή των λουλουδιών, αλλά απεργία και ταξική μάχη. Και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί, ειδικά φέτος, παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης και των πολυεθνικών να την μεταφέρουν την Τρίτη του Πάσχα, μέρα που τα εμπορικά καταστήματα είναι έτσι και αλλιώς κλειστά. Τα συνδικάτα μετά από πίεση των εργαζομένων ανακηρύξαν και επίσημα την 1η Μάη ως μέρα πανεργατικής απεργίας. Γιατί για μας, Πρωτομαγιά σημαίνει αγώνας ενάντια στον αποτυχημένο και  καταστροφικό δρόμο των μνημονίων, των περικοπών, των απολύσεων, της ανεργίας και ενάντια τη διάλυση των συλλογικών συμβάσεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Αγώνας για την υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών ενάντια στο ξεπούλημα, για τη δημοκρατία και τα συλλογικά δικαιώματα ενάντια στο κύμα διώξεων δεκάδων αγωνιστών.

Με τη νεολαία στην πρώτη γραμμή, οφείλουμε να αντισταθούμε σε αυτή τη βάρβαρη πολιτική εξαθλίωσης την οποία έχει εξαπολύσει εις βάρος μας το κεφάλαιο και το εκτελεστικό του όργανο, το μαύρο μέτωπο κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Στόχος μας πρέπει να είναι ένα εργατικό κίνημα που δε θα σωπαίνει και δε θα δείχνει ανοχή σε τέτοιες βιαιότητες και ένα λαϊκό κίνημα που θα διεκδικήσει και θα στοχεύσει όχι σε έναν καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο, αλλά σε μία άλλη κοινωνία χωρίς εκμεταλλευτές  και εκμεταλλευόμενους. Αυτή είναι η κοινωνία που θέλουμε να ζήσουμε. Ως Ε.Α.Α.Κ. Ιονίου Πανεπιστημίου, καλούμε το φοιτητικό κίνημα να συ­νε­χίσει τους αγώνες της Πρωτο­μαγιάς και να συμπορευτεί με τους αγώνες των εργαζομένων με τη συμμετοχή μας στην απεργία της 1^ης Μαΐου, για το Σικάγο της εποχής μας.

Ε.Α.Α.Κ ΙΟΝΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙOY