ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΤΟΥ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

Πάνω σε τούτη την πεσμένη πόρτα δώσαμε ξανά τον όρκο -
όρκο της νιότης, της ζωής, της λευτεριάς,
όρκο του ονείρου και της πράξης
Γιάννης Ρίτσος

39 χρόνια αργότερα από την πρώτη φορά που ακούστηκε το σύνθημα «ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», το πε­ρι­εχόμενό του φαίνεται να είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Η μεγαλειώδης εξέγερση του Πολυτεχνείου που μερι­κές δεκαετίες πριν στράφηκε εναντίον του ξενοκίνητου δικτατορικού καθεστώτος δεν πρέπει να αποτελεί απλά μια επέτειο και μια ανάμνηση ηρωισμού του τότε, αλλά ένα κίνητρο για τους αγώνες και τις μάχες του τώρα. Το Πολυτεχνείο ζει και αναπνέει παρά την εξαθλίωση που υφίσταται σήμερα ο ελληνικός λαός από την πολιτική λιτό­τητας της τρικομ­μα­τικής κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ, ενώ πα­ράλ­ληλα βιώνει μια σύγχρονη χού­ντα: τη χούντα που επιβάλλει η πολιτική του κεφα­λαίου.

Μέσα σε αυτήν την κατάσταση το φοιτητικό κίνημα, στο πλάι των αγώνων της εργατικής τάξης, βρο­ντοφωνάζει «ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ». ΨΩΜΙ, τη στιγμή που η ανεργία έχει εκτιναχθεί σε ποσοστό άνω του 30%, ενώ 1 στους 2 νέους είναι άνεργος. Τη στιγμή που μισθοί, συντά­ξεις, επιδόματα πετσο­κόβο­νται ακόμα περισσότερο από το μνημόνιο 3, οι τομείς της υγείας και της ασφάλισης ισοπε­δώ­νο­νται, αποτε­λώντας πια πολυτέλεια αντί για κάτι το δεδομένο, όλο και περισ­σότερες οικο­γένειες ζουν κάτω από τα όρια της φτώ­χειας, με την  αστική τάξη να πλουτίζει εις βάρος τους. ΠΑΙΔΕΙΑ, την ώρα που με την επιβολή αντι­εκ­παι­δευ­τικών νόμων καταργείται κάθε έννοια της δημό­σιας δωρεάν παιδείας, ενώ όλα μας τα αιμα­το­βαμ­μένα κε­κτημένα θυσιάζονται στο βωμό του χρέ­ους. Tα πανε­πι­στή­μια μετατρέπονται σε επιχει­ρή­σεις και καταργείται κάθε μας δικαίωμα στην αξιο­πρε­πή εργασία και στις συλλο­γι­κές μας διεκδικήσεις, ως φοιτητές και ως μελλο­ντι­κοί εργαζόμενοι. Τέλος, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, τη στιγμή όπου η κρατική καταστολή καταπνίγει κάθε μορφή αντί­δρασης, είτε με ωμή βία κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων, είτε μέσω των ετεροκατευ­θυνόμενων ΜΜΕ, που το μόνο που επιδιώκουν είναι η μεθόδευση της σκέψης και η από­χαύνωση του λαού. Όλα αυτά συμβαίνουν εν μέσω μιας εντονότατης δομικής καπιταλιστικής κρίσης, όπου η ίδια η αστική τάξη βρίσκεται αντιμέτωπη με όλες τις ελλείψεις του χρεωκοπημένου της συστήματος προσπα­θώντας με κάθε μέσο να διατηρήσει την ταξική της κυριαρχία.

Η δική μας η απάντηση πρέπει να είναι βαθιά αντικαπιταλιστική, με τη λογική της ρήξης με το υπάρχον σύστημα, με σκοπό την ανατροπή του. Απαιτούμε την άμεση διαγραφή του χρέους και τη ρήξη με την ΕΕ και το ευρώ. Οι φοιτητές, μέσα από τις συλλογικές τους διαδικασίες οφείλουν να παλέψουν από τα κάτω, και πάντα συμπορευόμενοι με τους αγώνες των εργαζομένων και των ανέργων, για να διεκδικήσουν όλα όσα τους ανήκουν και όλα όσα τους έχουν στερηθεί από τις πολιτικές των τελευταίων χρόνων. Δεν θα γίνουμε η γενιά της εξαθλίωσης και της ανεργίας που θα ζήσει με 300€. Η μάχη της γενιάς μας είναι η ανατροπή τους! Δεν υπο­χω­ρούμε και αγωνιζόμαστε για ένα αξιοπρεπές μέλλον και τη ζωή που μας αξίζει! Θα βγούμε νικητές!

ΠΑΛΛΑΪΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ ΤΩΡΑ!

ΑΓΩΝΑΣ-ΡΗΞΗ-ΑΝΑΤΡΟΠΗ!

 

ΕΑΑΚ ΙΟΝΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ