Η
έξαρση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στην περιοχή της Μέσης Ανατολής φέρνει
την Ε.Ε. αντιμέτωπη με ένα κύμα μεταναστών και προσφύγων που η ίδια συμμετείχε
ενεργά στη δημιουργία και το εκμεταλλεύτηκε προς όφελος των ιμπεριαλιστικών
δυνάμεων εντός κι εκτός Ε.Ε. Τώρα που οι άνθρωποι αυτοί δεν «χρειάζονται» πλέον
η Ε.Ε. απαντά καθιστώντας την Ευρώπη φρούριο. Χτίζει φράκτες, δημιουργεί την Frontex και
πνίγει με μεγαλύτερη ευκολία κι άνεση. Ταυτόχρονα η σημερινή κυβέρνηση που
αποδέχεται την Frontex,
αποδέχεται και κάθε ευρωπαϊκή επιταγή με το ασφαλιστικό και τις συντάξεις να μπαίνουν στο στόχαστρο. Η δημόσια περιουσία
ξεπουλιέται με τρανταχτό παράδειγμα τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια, ακόμα και οι
πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας δεν σταματούν οριστικά.
Από
τις μνημονιακές «δεσμεύσεις» δεν
εξαιρείται και η τριτοβάθμια εκπαίδευση. Έτσι, το προτεινόμενο νομοσχέδιο για
την Παιδεία δεν προχωρά σε καμία ουσιαστική τομή προς όφελος των φοιτητών αλλά
συνεχίζει στην λογική που υπαγορεύεται από την Ε.Ε. και την συνθήκη της
Μπολόνια σε απόλυτη συμφωνία με τους προηγούμενους αντιεκπαιδευτικούς νόμους κι
αναβαπτίζει απλώς όρους και έννοιες της σκληρής μνημονιακής πολιτικής. Δεν
καταργεί το Συμβούλιο Ιδρύματος και αφήνει στην δικαιοδοσία του αρμοδιότητες
που συνεχίζουν να ενισχύουν τον
επιχειρηματικό χαρακτήρα του πανεπιστημίου. Η φοιτητική εκπροσώπηση δεν
επανέρχεται αλλά μία κατ’ επίφαση εκπροσώπηση χειρότερη αυτής των προ
Διαμαντοπούλου νόμων έρχεται να αποπροσανατολίσει. Η χρηματοδότηση περικόπτεται
σταθερά με αποτέλεσμα οι ταξικοί φραγμοί στην Παιδεία να γίνονται εντονότεροι.
Γι’ αυτό και πιστεύουμε ότι το επόμενο
διάστημα πρέπει να δοθεί επιπλέον σημασία στα ζητήματα της σίτισης και της στέγασης
από τα οποία στο σημερινή συγκυρία εξαρτάται η δυνατότητά μας ή μη να
σπουδάσουμε και επομένως να μπορούμε να μαχόμαστε μέσα στο πανεπιστήμιο.
Με
βάση τα όσα αναφέρθηκαν η πραγματοποίηση διημέρου είναι αναγκαία αλλά ο τρόπος
ορισμού του συγκεκριμένου, 15-16 Ιανουαρίου, μας βρίσκει έντονα
προβληματισμένους. Η οριστικοποίηση για την διεξαγωγή ήρθε μόλις λίγες μέρες
πριν το διήμερο. Αυτό δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα στα σχήματα της επαρχίας. Σε
πολλά επαρχιακά πανεπιστήμια η εξεταστική ξεκινά λίγες μέρες μετά κι έτσι σε
εποχές που κάθε μέρα φοιτητικής ζωής είναι πολυτέλεια και η επόμενη αμφίβολη η
άμεση μετάβαση στην Αθήνα απαιτεί χρόνο και χρήμα που είναι αδύνατο να βρεθούν.
Θέτει δηλαδή ένα τόσο ταξικό όσο και γεωγραφικό όριο που δεν θα έπρεπε να
υπάρχει με αποτέλεσμα να διακυβεύεται ο δημοκρατικός χαρακτήρας της διαδικασίας. Επιπλέον και στο
κέντρο περίπου σε αυτές τις ημερομηνίες είναι προγραμματισμένα συλλαλητήρια για
το ασφαλιστικό, τα 5μήνα και το κουρδικό ζήτημα καθώς και κινητοποίηση στο Φράκτη
του Έβρου, γεγονότα που δημιουργούν απορίες για την δυναμική που είναι δυνατό
να υπάρξει στο διήμερο.
Η
οργάνωση των διημέρων δεν μπορεί να αποτελεί υπόθεση μερικών παραγόντων που
ήρθαν σε συνεννόηση χωρίς να υπολογίζουν τον συλλογικό παράγοντα. Έχουμε δει
πολλές φορές τραγελαφικά διήμερα με αποκορύφωμα το προ δύο ετών διήμερο που δεν
συμμετείχαν καν όλες οι οργανώσεις που απαρτίζουν τα ΕΑΑΚ. Δυο χρόνια μετά δεν
διδαχθήκαμε από τα λάθη μας ενόσω οι συνεννοήσεις
των ελίτ συνεχίζονται κάτω από το τραπέζι, κάτι που δεν εξυπηρετεί σε καμία
περίπτωση το σύνολο των ΕΑΑΚ και μας γυρίζει πίσω πολιτικά καθώς υποβαθμίζει
τον διάλογο και τον συλλογικό χαρακτήρα των διαδικασιών μας. Οι προειλημμένες
αποφάσεις των λίγων δεν μπορούν να αποτελούν την βάση για μία ουσιαστική διαδικασία
με δημοκρατικούς όρους.
Στο
συγκεκριμένο διήμερο, λοιπόν, που διεξάγεται με αυτούς τους δυσχερείς όρους δεν
θεωρούμε ότι μπορούν να παρθούν αποφάσεις που να αφορούν τομές στην οργανωτική
δομή των ΕΑΑΚ καθώς ελάχιστες μέρες πριν την διαδικασία δεν υπάρχει
δημοσιευμένη καμία συγκεκριμένη πρόταση άρα δεν μπορούμε να τοποθετηθούμε χωρίς,
ωστόσο, αυτό να σημαίνει ότι η συζήτηση για την οργανωτική δομή των ΕΑΑΚ δεν
πρέπει να ξεκινήσει. Τα ΕΑΑΚ πρέπει αρχικά
να σεβαστούν τις διαδικασίες τους.
 |
| Ε.Α.Α.Κ. ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ |
